Een burnout ontstaat meestal geleidelijk, vaak over een periode van jaren. De eerste subtiele signalen zijn er eigenlijk al voordat vermoeidheid toeslaat. Die signalen merk je vaak pas op als de rek er al een poosje uit is, of zelfs pas als je helemaal vast loopt. En dan zit je motor niet alleen zonder brandstof, er is meer aan de hand.
Het kan zijn dat je je ontmoedigd voelt na steeds niet gezien, erkend, of zelfs afgewezen te worden met wat je geeft. Het wordt steeds moeilijker om jezelf weer over een drempel te duwen en door te gaan. Je ervaart nauwelijks plezier, uitdaging of energie bij wat je doet. Het heeft meer het karakter van ploeteren gekregen. Doorpakken, goed organiseren en jezelf vermannen blijkt niet meer effectief of is niet meer op te brengen. Werkelijke steun is niet voorhanden of de drempel om erom te vragen is te hoog.
Een gevoel van haast is een constante ondertoon en je slaapt steeds slechter. Je kunt je niet goed concentreren en het lijkt wel alsof je geheugen je steeds vaker in de steek laat. Je reageert vaker ongewoon heftig of overprikkeld. Sociale activiteiten komen op een laag pitje te staan. Het kan er niet meer bij.
Een burnout -of bijna burnout, vraagt om meer dan alleen maar uitrusten. Het is een samengaan van psychische en fysieke uitputting. Het hormonale systeem dat stresssignalen reguleert is verstoord geraakt en juist dat maakt ‘even weer ontspannen en bijtanken’ zo razend moeilijk. Ik kan je helpen bij het vinden van jouw weg hieruit.
Essentieel bij burnout is dat je belangrijke aspecten en behoeftes van jezelf uit het oog bent verloren en structureel niet meeneemt in wat je doet. Naast het herstellen op fysiek niveau, is het noodzakelijk om te kijken naar wat maakt dat je steeds verder vastloopt en hoe je dat precies doet. Dat gaat niet alleen over jou, maar over hoe je je beweegt in jouw situatie; in de wisselwerking met de mensen om je heen. Wat gebeurt daar precies? Wat komt er op je af? Wat kost energie? Wat geeft energie? Hoe verhoud je je tot je werk? Wat zijn precies de voedende of steunende factoren die mogelijk structureel ontbreken? Wat kun jij benutten of juist laten, om weer energie en perspectief te vinden?
De weg uit een burnout vraagt om een zorgvuldige en gefaseerde aanpak. Het kost doorgaans tijd om eruit te klimmen. “Even oplappen” is misschien wenselijk, maar niet realistisch. Dit betekent echter niet automatisch dat je voor lange tijd op non actief staat. Ook dat zou niet helpen. Belangrijk is dat je jouw route vindt naar echt, duurzaam herstel. Juist als je merkt dat je weer wat energie krijgt is het belangrijk alert te blijven en terugval in een vertrouwde maar uitputtende koers te beperken. Hoe beter je snapt hoe dit in zijn werk gaat, hoe groter de kans is dat je het snel je kunt herkennen én keren.
Uit een (bijna)burnout klimmen brengt vaak ook een fundamentele en positieve verandering mee in hoe je je leven leeft; je ziet hoe je beter tot je recht kunt komen, je ervaart jouw waarde en wijze van betekenen, je voelt je weer energieker en het lukt beter om ruimte en richting te vinden.
Heb je hierover vragen, of wil je onderzoeken of ondersteuning door mij iets voor je is? Van harte welkom.
Ik ben goed te bereiken via het contactformulier van deze site of per mail.